44. DÛHAN SÛRESİ

(Mekke Döneminin ortalarında indirilen bu süre ismini 10. ayette geçen “duhan” (duman) kelimesinden almıştır. 59 ayettir.)

Rahman ve Rahim  Allah’ın adıyla.

^1. Hâ mîm.

^2. Apaçık kitaba andolsun ki..

^3. Biz onu, mübarek bir gecede indirdik. Biz, uyaranlarız.

^4. O gece, her hikmetli iş ayrılır.

^5. Tarafımızdan bir emir ile biz elçi göndeririz.

^6. Rabbinden bir rahmet olarak.. Şüphesiz O, işiten bilen O’dur.

^7. Göklerin, yerin ve arasındakilerin Rabbidir. Eğer gerçekten bilenler iseniz.

^8. O’ndan başka ilah yoktur. Diriltir ve öldürür. Sizin de Rabbiniz, sizden önceki atalarınızda Rabbidir.

^9. Fakat, onlar şüphe içinde oyalanırlar.

^10. Göğün apaçık bir duman getireceği günü gözle!

^11. İnsanları bürür. Bu, acı bir azaptır. ^12. ‑Rabbimiz, azabı bizden kaldır, biz iman eden kimseleriz.

^13. ‑Onlar nereden öğüt alacaklar? Kendilerine apaçık bir elçi gelmişti. ^14. Sonra ondan yüz çevirmişler ve:

‑Öğretilmiş bir mecnun/deli demişlerdi.

^15. ‑Biz, azabı biraz kaldırırız siz de tekrar dönerseniz.

^16. Büyük bir şiddetle yakalayacağımız gün, elbette intikam alacağız.

^17. Onlardan önce Firavun kavmini de imtihan etmiştik. Onlara şerefli bir elçi gelmişti.

^18. Allah’ın kullarını bana bırakın, ben güvenilir bir peygamberim, demişti.